Δευτέρα 25 Νοεμβρίου 2019

Ν. ΓΛΩΣΣΑ - ΣΧΕΣΕΙΣ ΑΛΛΗΛΕΠΙΔΡΑΣΗΣ - ΜΟΝΑΞΙΑ ΣΤΙΣ ΣΥΓΧΡΟΝΕΣ ΠΟΛΕΙΣ

ΕΝΟΤΗΤΑ: "Σχέσεις Αλληλεπίδρασης"

Κείμενο 1 

Οι πόλεις, οι μοναχικές

Μια πανοραμική καταγραφή της αστικής μοναξιάς μέσα από έρευνες. Τι ευνοεί την αστική μοναξιά και τι γίνεται στις πόλεις του κόσμου;

   Η αστική ζωή είναι πιο αγχωτική από την αγροτική ζωή, αλλά το αν είναι και πιο μοναχική, είναι μόνιμο θέμα συζήτησης μεταξύ των κοινωνικών επιστημόνων. Μια έκθεση του οργανισμού Αge επισημαίνει ότι οι επιπτώσεις της μοναξιάς στις πόλεις είναι μεγαλύτερες και διαπιστώνει ότι το φύλο και η εκπαίδευση είναι σε μεγάλο βαθμό άνευ σημασίας -εκτός από όσους έχουν υψηλότερο επίπεδο εκπαίδευσης, οι οποίοι είναι συχνά πιο μοναχικοί- όπως επίσης ότι το εισόδημα των νοικοκυριών και η φροντίδα ενός κατοικίδιου έχουν πολύ μικρή επίδραση.
   Tι γίνεται λοιπόν στις μοναχικές πόλεις; Συνήθως το μέγεθος του νοικοκυριού επηρεάζει αντιστρόφως ανάλογα το πώς νιώθουμε: όσο μικρότερο είναι το νοικοκυριό σε μέλη, τόσο πιο μοναχικοί τείνουμε να είμαστε. Κι εδώ σημειώνεται ότι οι ενοικιαστές (και όχι οι ιδιοκτήτες) είναι συνήθως πιο μοναχικοί, επειδή οι ενοικιαστές έχουν μεγαλύτερη παροδικότητα στις γειτονιές και δυνητικά χαμηλότερη συμμετοχή στην τοπική κοινότητα. Μεγαλουπόλεις όπως η Νέα Υόρκη, το Λος Άντζελες και το Σαν Φρανσίσκο, έχουν πολλούς ενοικιαστές. Το ίδιο και οι περισσότερες γερμανικές πόλεις. Πόλεις όπως το Λονδίνο, αναμένεται να έχουν το 60% του πληθυσμού στο ενοίκιο μέχρι το 2015.
   Και όσο πάει το ποσοστό των μοναχικών ενοίκων αυξάνεται:
   - Στις Η.Π.Α. το 27% των ανθρώπων ζούν μόνοι σε σχέση με το 5% που ήταν ως το 1920. 
   - Το ίδιο ισχύει και στον Καναδά αλλά και στην Ευρώπη: το 58% των ανθρώπων στη Στοκχόλμη ζουν μόνοι, ποσοστό που θεωρείται το μεγαλύτερο στην Ευρώπη.
   - Η Αυστραλία υπολογίζει πως θα υπάρχουν άλλα 1,3 εκατομμύρια μοναχικών νοικοκυριών ως το 2015.
   Όμως το ότι ζουν μόνοι, σημαίνει πως νιώθουν μοναξιά; Ο κοινωνιολόγος Εric Klinenberg λέει πως αυτά τα δύο συχνά συγχέονται αλλά λανθασμένα. «Στην πραγματικότητα υπάρχουν ελάχιστες ενδείξεις ότι η άνοδος των νοικοκυριών με έναν μόνο άνθρωπο σημαίνει και μοναξιά. Οι έρευνες δείχνουν ότι είναι η ποιότητα, όχι η ποσότητα των κοινωνικών αλληλεπιδράσεων που την καθορίζουν. Αυτό που έχει σημασία δεν είναι αν ζούμε μόνοι, αλλά αν αισθανόμαστε μόνοι».
   Οι περισσότερες εκθέσεις δείχνουν πως είναι οι άνθρωποι μεγαλύτερης ηλικίας που νιώθουν μεγαλύτερη μοναξιά, ειδικά αν ζουν μόνοι. Στη Στοκχόλμη, το 35% των ατόμων ηλικίας άνω των 75 βιώνει αισθήματα μοναξιάς, ενώ στο Μπρίστολ μόνο το 10-15% αναφέρει το ίδιο. Οι ηλικιωμένοι είναι πιθανότερο να νιώσουν πιο μοναχικά στις πόλεις, ειδικά αν είναι φτωχότεροι, έχουν προβλήματα σωματικής ή ψυχικής υγείας ή ζουν σε υποβαθμισμένες περιοχές. Όμως οι μεγαλύτεροι άνθρωποι δεν είναι οι μόνοι που αισθάνονται έτσι.
   Η δομή της πόλης μπορεί να συντελέσει επίσης σημαντικά στη μοναξιά. Μια αυστραλιανή έρευνα αναφέρει πως ο κακός αστικός σχεδιασμός έχει αντίκτυπο, αφού οι πόλεις μπορούν να συμβάλλουν στις κοινωνικές σχέσεις ή να τις εμποδίσουν. Δεν είναι μόνο θέμα το να μπορεί κάποιος να πάει εύκολα στη δουλειά του αλλά να μπορεί επίσης εύκολα να δει τους φίλους, την οικογένειά του και να συμμετέχει σε κοινωνικές δραστηριότητες. Σχετικά με την Αθήνα συνυπολογίστε την αναμονή στις στάσεις των Μέσων Μαζικής Μεταφοράς, τα μειωμένα δρομολόγια και τα ελάχιστα μεταμεσονύκτια μέσα του Σαββατοκύριακου και το δυσβάστακτο πλέον κόστος των εισιτηρίων και του ταξί!
   Στις ασιατικές χώρες τα πράγματα δεν είναι καλύτερα. Στην Κίνα πάνω από το 1/3 του πληθυσμού έχει μετακομίσει από τις αγροτικές περιοχές στις μεγάλες πόλεις, εκτοξεύοντας τα επίπεδα της μοναξιάς σε ανθρώπους που, προερχόμενοι από μικρές κοινωνίες ένιωθαν δεμένοι ενώ τώρα είναι άγνωστοι μεταξύ αγνώστων. Στο Τόκυο πολλοί άνθρωποι χρειάζονται φίλους τόσο απεγνωσμένα που είναι διατεθειμένοι ακόμα και να τους προσλάβουν. Αυτό έχει δημιουργήσει μια ολόκληρη κατηγορία στοργής προς ενοικίαση: από καφέ γεμάτα γάτες για να απαλύνουν τη μοναξιά με τα γουργουρητά τους, μέχρι ανθρώπους που νοικιάζουν αγκαλιές ή ακόμα και συντροφικό ύπνο με την ώρα.
   Τελικά η μοναξιά είναι όντως μεγαλύτερη στις πόλεις; Κι αν είναι, τι κάνουμε γι' αυτό; Μια έξτρα επίσκεψη στους ηλικιωμένους αγαπημένους μας, ένας ουσιαστικός διάλογος με έναν καλό φίλο, ένα οικογενειακό ραντεβού σε στάνταρ βάση, μια πράξη αλληλεγγύης, μια δημιουργική παρέα ίσως να είναι τελικά η γιατρειά σε ένα σύγχρονο «τρόμο» ζωής που βρίσκεται παντού, σε πόλεις και χωριά, άλλες φορές περισσότερο άλλες λιγότερο, αλλά πάντα με το κλειδί της προοπτικής στην τσέπη μας, τουλάχιστον όσο είμαστε υγιείς και αυτάρκεις.

Ανακτήθηκε από το Διαδίκτυο: Doctv.gr (2017): https://www.doctv.gr/page.aspx?itemid=spg10693 



Και όσο πάει το ποσοστό των μοναχικών ενοίκων αυξάνεται: -Στις ΗΠΑ 10 27% ζουν μόνοι σε σχέση με το 5% που ήταν ως το 1920. -Το ίδιο ισχύει και στον Καναδά αλλά και τη Ευρώπη: το 58% των ανθρώπων στη Στοκχόλμη ζουν μόνοι, ποσοστό που θεωρείται το μεγαλύτερο στην Ευρώπη. -Η Αυστραλία υπολογίζει πως θα υπάρχουν άλλα 1.3 εκατ. μοναχικών νοικοκυριών ως το 2015. [Πηγή: www.do
Κείμενο 2

Η μοναξιά βλάπτει την υγεία των Ελλήνων

   Στη μοναξιά...βουλιάζει ένας στους δέκα Ελληνες, καθώς σύμφωνα με νέα έρευνα νιώθουν συχνά ότι δεν έχουν κανέναν. Αντίστοιχα, τέσσερις στους δέκα δηλώνουν ότι συναντιούνται με την οικογένεια ή με τους φίλους τους  μόλις μία φορά τον μήνα, στοιχεία που καταρρίπτουν τον μύθο των «ζεστών», καθημερινών σχέσεων. 
   Όπως μάλιστα προκύπτει από τα ίδια στοιχεία του Κοινού Κέντρου Ερευνών (Joint Research Centre - JRC) της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, η χώρα μας κατέχει ένα από τα υψηλότερα ποσοστά στην Ευρώπη τόσο όσον αφορά το υποκειμενικό αίσθημα μοναξιάς των ανθρώπων όσο και την πιο αντικειμενική κατάσταση της κοινωνικής απομόνωσης, που αξιολογείται με βάση τη συχνότητα των οικογενειακών και φιλικών επαφών.
   Ειδικότερα, περισσότεροι από 75 εκατομμύρια ευρωπαίοι ενήλικοι (18%) συναντιούνται με την οικογένεια ή τους φίλους τους το πολύ μία φορά τον μήνα. Στον αντίποδα της Ελλάδας και της Ουγγαρίας, όπου πάνω από το 40% των ανθρώπων βλέπουν την οικογένειά τους και τους φίλους τους το πολύ μία φορά τον μήνα, βρίσκονται η Ολλανδία, η Δανία και η Σουηδία, όπου αυτό συμβαίνει μόνο στο 8% των ενηλίκων. 
   Από την άλλη, συνολικά 30 εκατομμύρια Ευρωπαίοι (7%) νιώθουν μοναξιά πολύ συχνά. Εκτός από την Ελλάδα, ένας στους δέκα νιώθει αποκομμένος από τους αγαπημένους τους και σε άλλες χώρες (Ουγγαρία, Τσεχία, Ιταλία, Πολωνία, Γαλλία). Μικρότερα είναι τα ποσοστά στην Ολλανδία και στη Δανία (3%), στη Φινλανδία (4%), καθώς επίσης στη Γερμανία, στην Ιρλανδία και στη Σουηδία (5%).
   Και ενώ καταρρίπτεται - όπως προκύπτει από τα δεδομένα της ίδιας μελέτης - το στερεότυπο περί «θερμών» Νοτίων και «ψυχρών» Βορείων, οι επιστήμονες αποδίδουν τα ευρήματα σε παράγοντες όπως η κακή υγεία και οι δυσμενείς οικονομικές συνθήκες (που είναι συχνότεροι στη Νότια  και στην Ανατολική Ευρώπη) που ευνοούν τη μοναξιά.
   Αξίζει δε να σημειωθεί ότι η μοναχική ζωή δεν «στοιχειώνει» μόνο την καθημερινότητα των ηλικιωμένων. Ειδικότερα, οι πολίτες που ανήκουν στην τρίτη ηλικία είναι περισσότερο απομονωμένοι κοινωνικά (9% περισσότερο από ό,τι οι κάτω των 65 ετών), όμως δεν αναφέρουν αισθήματα μοναξιάς τόσο συχνά όσο οι ηλικιακές ομάδες 26-45 ετών.
   Αξίζει να σημειωθεί ότι οι μοναχικοί άνθρωποι έχουν χειρότερη υγεία, αντιμετωπίζουν υψηλότερο ρίσκο για ψυχολογικά προβλήματα και χαρακτηρίζονται από πιο  απαισιόδοξες αντιλήψεις, ενώ νιώθουν να απειλούνται περισσότερο από τις καθημερινές καταστάσεις. Επιπλέον, η μοναξιά σχετίζεται με αυξημένο κίνδυνο πρόωρου θανάτου, στον ίδιο βαθμό με την παχυσαρκία και το κάπνισμα.

 Ανακτήθηκε από το Διαδίκτυο: Εφημερίδα «Τα Νέα», ηλεκτρονική έκδοση (2019): https://www.tanea.gr/print/2019/07/04/health/i-monaksia-vlaptei-tin-ygeia-ton-ellinon/


ΠΑΡΑΤΗΡΗΣΕΙΣ
ΘΕΜΑ Α':
1) Να αποδώσετε συνοπτικά τις απόψεις του αρθρογράφου (Κείμενο 1) σε σχέση με τους παράγοντες που ευνοούν το φαινόμενο της μοναξιάς στις μεγαλουπόλεις. (Μονάδες 15)

2) Να αποδώσετε περιληπτικά σε δύο περιόδους τις απόψεις του αρθρογράφου (Κείμενο 1) για το πρόβλημα της μοναξιάς στις μεγαλουπόλεις της Ασίας. (Μονάδες 15)

3) Να συνοψίσετε τις απόψεις του αρθρογράφου (Κείμενο 2) σε σχέση με το πρόβλημα της μοναξιάς στην Ελλάδα. (Μονάδες 15)

ΘΕΜΑ Β':
1) Να ελέγξετε την ορθότητα ή το λάθος, σύμφωνα με το Κείμενο 1, των παρακάτω προτάσεων σημειώνοντας Σ (Σωστό) ή Λ (Λάθος). Να αιτιολογήσετε κάθε επιλογή σας σε μια σύντομη παράγραφο, παραπέμποντας και στο κείμενο. (Μονάδες 5Χ3=15)
α) Σύμφωνα με τις έρευνες εκείνοι, οι οποίοι αντιμετωπίζουν συχνότερα το πρόβλημα της μοναξιάς είναι οι άντρες.
β) Οι ενοικιαστές είναι συνήθως πιο μοναχικοί από τους ιδιοκτήτες κατοικιών.
γ) Η ποιότητα των κοινωνικών αλληλεπιδράσεων καθορίζει το φαινόμενο της μοναξιάς.
δ) Όσοι ζουν σε φτωχές και υποβαθμισμένες περιοχές αντιμετωπίζουν λιγότερο το πρόβλημα της μοναξιάς, διότι έχουν περισσότερο ανεπτυγμένο το αίσθημα αλληλεγγύης μεταξύ τους.
ε) Το πρόβλημα της μοναξιάς είναι λιγότερο έντονο στις μεγαλουπόλεις της Ασίας.

2) Ποιοι παράγοντες, σύμφωνα με τον αρθρογράφο (Κείμενο 1), επιτείνουν το πρόβλημα της μοναξιάς στους ηλικιωμένους; (Μονάδες 10)

3) Με ποια επιχειρήματα προσπαθεί ο αρθρογράφος στο Κείμενο 1 να στηρίξει τη θέση του ότι η δομή της πόλης και ο αστικός σχεδιασμός ευθύνονται για την αύξηση του προβλήματος της μοναξιάς; (Μονάδες 10)

4) Ποιους τρόπους πειθούς χρησιμοποιεί ο αρθρογράφος στο Κείμενο 1, προκειμένου να πείσει τους αναγνώστες του; Να δώσετε ένα παράδειγμα για κάθε περίπτωση. (Μονάδες 15)

5) Στο Κείμενο 2 να εντοπίσετε: α) το πρόβλημα που απασχολεί τον αρθρογράφο, β) τα επιχειρήματα και τα τεκμήριά του, γ) το συμπέρασμα στο οποίο καταλήγει. (Μονάδες 15)


6) Ποια επιπλέον προβλήματα αντιμετωπίζουν οι μοναχικοί άνθρωποι, σύμφωνα με τον αρθρογράφο του Κειμένου 2; (Μονάδες 10)

7) «Αυτό που έχει σημασία δεν είναι αν ζούμε μόνοι, αλλά αν αισθανόμαστε μόνοι» (Κείμενο 1). Να σχολιάσετε την παραπάνω άποψη σε μια παράγραφο 100 περίπου λέξεων. (Μονάδες 10)

8) α) Να εντοπίσετε στο Κείμενο 2 δύο τεκμήρια με τη μορφή στατιστικών δεδομένων. β) Να αιτιολογήσετε τη χρήση αυτών των τεκμηρίων από τον αρθρογράφο, λαμβάνοντας υπόψη τον σκοπό για τον οποίο γράφεται το κείμενο. (Μονάδες 15)

9) Σε ποιο αναγνωστικό κοινό απευθύνεται ο συντάκτης του Κειμένου 1 και ποιος είναι ο σκοπός του; Να αιτιολογήσετε την απάντησή σας με στοιχεία από το κείμενο. (Μονάδες 15) 

10) (Κείμενο 2) «Η κακή υγεία και οι δυσμενείς οικονομικές συνθήκες ...  ευνοούν τη μοναξιά». Αξιοποιώντας την παραπάνω περίοδο ως θεματική, να την αναπτύξετε σε παράγραφο 100 - 120 λέξεων με τους τρόπους της αιτιολόγησης και του παραδείγματος. (Μονάδες 10)

11) Να εντοπίσετε τον τρόπο με τον οποίο συνδέονται (συνοχή, συνεκτικότητα) η δεύτερη, τρίτη και η τέταρτη παράγραφος του Κειμένου 2. (Μονάδες 15)

12) Ποιο είναι το ρηματικό πρόσωπο που κυριαρχεί στην τελευταία παράγραφο του Κειμένου 1; Να ερμηνεύσετε την επιλογή του συντάκτη του κειμένου, λαμβάνοντας υπόψη τον σκοπό για τον οποίο γράφτηκε το συγκεκριμένο άρθρο. (Μονάδες 10)

13) Να σχολιάσετε τη χρήση του γ' ενικού και γ' πληθυντικού προσώπου από τον συντάκτη του Κειμένου 2. (Μονάδες 10)

14) Ο συντάκτης του Κειμένου 1 αρχίζει την τελευταία παράγραφο με δύο ερωτήματα. Τι πετυχαίνει, κατά τη γνώμη σας, με την τεχνική των ερωτήσεων; (Μονάδες 10)

15) (Κείμενο 1): Να αιτιολογήσετε τη χρήση: α) των εισαγωγικών στη φράση: «Στην πραγματικότητα υπάρχουν ελάχιστες ενδείξεις ... που έχει σημασία δεν είναι αν ζούμε μόνοι, αλλά αν αισθανόμαστε μόνοι», β) της παρένθεσης στη φράση: «Κι εδώ σημειώνεται ότι οι ενοικιαστές (και όχι οι ιδιοκτήτες) είναι συνήθως πιο μοναχικοί...», γ) της διπλής τελείας στην περίοδο:  «Συνήθως το μέγεθος του νοικοκυριού επηρεάζει αντιστρόφως ανάλογα το πώς νιώθουμε: όσο μικρότερο είναι το νοικοκυριό σε μέλη, τόσο πιο μοναχικοί τείνουμε να είμαστε». (Μονάδες 15)

16) (Κείμενο 1): Να αποδωθεί λεκτικά το σχόλιο που εκφράζει το θαυμαστικό στην παρακάτω φράση:  «Σχετικά με την Αθήνα συνυπολογίστε την αναμονή στις στάσεις των Μέσων Μαζικής Μεταφοράς, τα μειωμένα δρομολόγια και τα ελάχιστα μεταμεσονύκτια μέσα του Σαββατοκύριακου και το δυσβάστακτο πλέον κόστος των εισιτηρίων και του ταξί!» (Μονάδες 10)

17) (Κείμενο 2): Να αιτιολογήσετε τη χρήση: α) των αποσιωπητικών στη φράση: « Στη μοναξιά...βουλιάζει ένας στους δέκα Ελληνες», β) της παρένθεσης στη φράση: «Εκτός από την Ελλάδα, ένας στους δέκα νιώθει αποκομμένος από τους αγαπημένους τους και σε άλλες χώρες (Ουγγαρία, Τσεχία, Ιταλία, Πολωνία, Γαλλία)», γ) των εισαγωγικών στη φράση:  «Αξίζει δε να σημειωθεί ότι η μοναχική ζωή δεν «στοιχειώνει» μόνο την καθημερινότητα των ηλικιωμένων...». (Μονάδες 15)

18) (Κείμενο 1): Να γράψετε ένα συνώνυμο για καθεμιά από τις ακόλουθες υπογραμμισμένες λέξεις, λαμβάνοντας υπόψη τη σημασία που έχουν στο κείμενο. (Μονάδες 5Χ2=10) 
α)  «...υπάρχουν ελάχιστες ενδείξεις ότι η άνοδος των νοικοκυριών με έναν μόνο άνθρωπο σημαίνει και μοναξιά»
β) «Οι ηλικιωμένοι είναι πιθανότερο να νιώσουν πιο μοναχικά στις πόλεις...»
γ)  «Η δομή της πόλης μπορεί να συντελέσει επίσης σημαντικά στη μοναξιά»
δ) «Μια έξτρα επίσκεψη στους ηλικιωμένους αγαπημένους μας...»
ε)  «...ένα οικογενειακό ραντεβού σε στάνταρ βάση...» 

19) (Κείμενο 2): Να αντικαταστήσετε τις υπογραμμισμένες λέξεις με μεταφορική σημασία με άλλες αντίστοιχες λέξεις ή φράσεις που να έχουν κυριολεκτική σημασία.  (Μονάδες 5Χ2=10)
α) «Στη μοναξιά...βουλιάζει ένας στους δέκα Ελληνες...»
β) «...στοιχεία που καταρρίπτουν τον μύθο των «ζεστών», καθημερινών σχέσεων»
γ) «...ένας στους δέκα νιώθει αποκομμένος από τους αγαπημένους τους και σε άλλες χώρες»
δ) «η κακή υγεία και οι δυσμενείς οικονομικές συνθήκες ... ευνοούν τη μοναξιά»
ε)  «η μοναχική ζωή δεν «στοιχειώνει» μόνο την καθημερινότητα των ηλικιωμένων»

20) Ποιες ομοιότητες και ποιες διαφορές (ως προς τη μορφή και το περιεχόμενο) παρατηρείτε ανάμεσα στο Κείμενο 1 και στο Κείμενο 2; Η απάντησή σας να περιέχεται σε παράγραφο 80-90 λέξεων και να αναπτύσσεται με τον τρόπο της σύγκρισης-αντίθεσης. (Μονάδες 15)

ΘΕΜΑ Δ' (ΠΑΡΑΓΩΓΗ ΛΟΓΟΥ):
Επιχειρηματολογικό κείμενο - Επιστολή σε κοινωνική υπηρεσία του Δήμου σας, που ασχολείται με τη φροντίδα και την απασχόληση ηλικιωμένων (Κ.Π.Η.).
Ρόλος: Πρόεδρος 15μελούς Συμβουλίου του σχολείου σας
Αποδέκτες: Υπεύθυνος της υπηρεσίας



ΘΕΜΑ: Αφού αναφερθείτε συνοπτικά στις συνέπειες της μοναξιάς των ηλικιωμένων ατόμων, να ενημερώσετε την κοινωνική υπηρεσία του Δήμου σας για την επιθυμία των μαθητών του σχολείου σας να προσφέρουν εθελοντικά συντροφιά στους ηλικιωμένους που φροντίζει και να προτείνετε συγκεκριμένους τρόπους δράσης και ενεργειών, που μπορείτε να κάνετε γι' αυτό το σκοπό. (300 λέξεις). (Μονάδες 30)


 ❋


Επιχειρηματολογικό κείμενο - Ομιλία στη Βουλή των Εφήβων
Ρόλος: Μαθητής Λυκείου
Αποδέκτες: Ολομέλεια της Βουλής των Εφήβων, ευρύτερο κοινό




ΘΕΜΑ: α) Ποιες είναι οι αιτίες της μοναξιάς στις σύγχρονες μεγαλουπόλεις; β) Με ποιους τρόπους πιστεύετε ότι μπορεί να αντιμετωπιστεί; Να αξιοποιήσετε στην ομιλία σας στοιχεία από τα Κείμενα 1 και 2 (300 λέξεις). (Μονάδες 30)
Τι γίνεται λοιπόν στις μοναχικές πόλεις; Συνήθως το μέγεθος του νοικοκυριού επηρεάζει αντιστρόφως ανάλογα το πώς νιώθουμε: όσο μικρότερο είναι το νοικοκυριό σε μέλη, τόσο πιο μοναχικοί τείνουμε να είμαστε. Κι εδώ σημειώνεται ότι οι ενοικιαστές (και όχι οι ιδιοκτήτες) είναι συνήθως πιο μοναχικοί, επειδή οι ενοικιαστές έχουν μεγαλύτερη παροδικότητα στις γειτονιές και δυνητικά χαμηλότερη συμμετοχή στην τοπική κοινότητα. Μεγαλουπόλεις όπως η Νέα Υόρκη, το Λος Άντζελες και το Σαν Φρανσίσκο, έχουν πολλούς ενοικιαστές. Το ίδιο και οι περισσότερες Γερμανικές πόλεις. Πόλεις όπως το Λονδίνο, αναμένεται να έχουν το 60% του πληθυσμού στο ενοίκιο μέχρι το 2015. [Πηγή: www.doctv.gr]
Μια πανοραμική καταγραφή της αστικής μοναξιάς μέσα από έρευνες. Τι ευνοεί την αστική μοναξιά και τι γίνεται στις πόλεις του κόσμου; [Πηγή: www.doctv.gr]
Μια πανοραμική καταγραφή της αστικής μοναξιάς μέσα από έρευνες. Τι ευνοεί την αστική μοναξιά και τι γίνεται στις πόλεις του κόσμου; [Πηγή: www.doctv.gr]
Μια πανοραμική καταγραφή της αστικής μοναξιάς μέσα από έρευνες. Τι ευνοεί την αστική μοναξιά και τι γίνεται στις πόλεις του κόσμου; [Πηγή: www.doctv.gr]
Μια πανοραμική καταγραφή της αστικής μοναξιάς μέσα από έρευνες. Τι ευνοεί την αστική μοναξιά και τι γίνεται στις πόλεις του κόσμου; [Πηγή: www.doctv.gr]

Σάββατο 16 Νοεμβρίου 2019

ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑ - ΣΧΕΣΕΙΣ ΑΛΛΗΛΕΠΙΔΡΑΣΗΣ - ΜΟΝΑΞΙΑ ΣΤΙΣ ΣΥΓΧΡΟΝΕΣ ΠΟΛΕΙΣ - ΒΙΟΙ ΕΛΑΣΣΟΝΕΣ - ΜΟΝΑΞΙΑ

ΕΝΟΤΗΤΑ: "Βίοι Ελάσσονες"

Κείμενο

Μοναξιά 


   Στο ίδιο παγκάκι καθόταν κάθε απόγευμα, πάνω κάτω την ίδια ώρα. Ήταν η ώρα της ημέρας που την μεταμόρφωνε, από μοναχική μεσήλικα, σε χαρούμενο μικρό παιδί. Ούτε τις κρύες μέρες του χειμώνα δεν το έβαζε κάτω. Φορούσε σκουφί και κασκόλ, κούμπωνε όλα τα κουμπιά μέχρι το λαιμό στο πανωφόρι της και περπατούσε ως το παγκάκι της. Παρατηρούσε τους περαστικούς, χαιρετούσε με ευγένεια όσους της έκαναν την τιμή να της ρίξουν μια ματιά. Απέναντι στους κυρίους ήταν σοβαρή, κατέβαζε το βλέμμα στη γη. Στα παιδιά χαμογελούσε και γινόταν φιλική.
   Ήταν η στιγμή, εκείνη η μαγική στιγμούλα του εικοσιτετραώρου που δεν αισθανόταν μόνη. Έλεγε μια λέξη παραπάνω απ όσες μπορούσε να ξεστομίσει όλο το υπόλοιπο της μέρας. Χαμογελούσε γιατί είχε λόγο να χαμογελά. Έβλεπε ανθρώπους γύρω της.
   Η καθημερινότητά της ήταν στερημένη από πρόσωπα και εικόνες. Στο σπίτι της βασίλευε σιωπή. Τα μερόνυχτα ήταν ένας απέραντος ωκεανός μοναξιάς κι εκείνη κολυμπούσε άοκνα σαν το ναυαγό που αναζητούσε στεριά. Κολυμπούσε, κολυμπούσε, μα η ελπίδα της δεν στέρευε. Μόνο όταν κουραζόταν πολύ, τις στιγμές που οι σκέψεις την έπαιρναν και την χτυπούσαν αλύπητα, τότε μόνον, αναλογιζόταν. Κι έρχονταν τότε -στις στιγμές της ανελέητης μοναξιάς- στα χείλη της μερικές λέξεις που έκρυβαν την προσωπική της οδύνη.
   Λέξεις που την έβαζαν να αναμετρηθεί με το προσωπικό της αδιέξοδο. Λέξεις που εκτοξεύονταν σαν από σφεντόνα κι έρχονταν επιθετικά να σκίσουν το κρανίο της στα δύο, να το τραυματίσουν βαριά αλλά όχι θανάσιμα… Όχι θανάσιμα, έτσι ώστε να της δώσουν ξανά μετά την ευκαιρία να σκεφτεί, να ξανασκεφτεί, να κλάψει, να λυπηθεί κι εκεί μέσα στον οδυρμό της να ζητήσει εξιλέωση για όλα τα λάθη της ζωής της.
   Έτσι κάνουν οι λέξεις όταν μεγαλώνεις. Άλλοτε καλοβολεύουν το χρόνο καλοπιάνοντάς τον με κόλπα πονηρά κι άλλοτε τον ξεμπροστιάζουν γιατί φεύγει ανεπιστρεπτί. Κι εκείνος κάθεται εκεί απέναντι. Σε κοιτά και λοιδορεί τις ρωγμές σου, τις απώλειες και τις συνεχείς ταλαντεύσεις ανάμεσα στην τρέλα της νιότης και στο γήρας που πλησιάζει ακάθεκτο.
   Δεν μπορούσε να διακρίνει, δεν ήξερε να απαντήσει εάν αυτή η μεσήλικη μοναξιά της χάριζε κάποιες στιγμές ευτυχίας ή όχι. Από τότε που την είχε εγκαταλείψει εκείνος, η ζωή της έγινε ένας καθημερινός αγώνας. Θυμάται το απροσδόκητο φευγιό του, τη θλίψη της, κι ύστερα τις δυνάμεις που ανακάλυψε που είχε μέσα της. Παρά τις δυσκολίες έμαθε να πορεύεται μόνη, δούλεψε σε διάφορες δουλειές, μεγάλωσε τα παιδιά της κι εκείνα τώρα ακολουθούν το δικό τους δρόμο.
   «Είσαι ανεξάρτητη, δεν σε φοβάμαι εσένα» της έλεγαν οι γύρω της. Μάλλον είχαν δίκιο. Τελικά τα κατάφερε και ήταν ευχαριστημένη γι αυτό. Όμως τώρα; Τα παιδιά της ζούσαν πολύ μακριά για να ελπίζει ότι θα περάσουν να της χτυπήσουν την πόρτα. Μιλούσαν καμιά φορά στο τηλέφωνο και μια-δυο φορές το χρόνο της έκαναν επίσκεψη. Η ομορφιά και τα νιάτα της είχαν κάπου κρυφτεί βαθειά κάπου στο παρελθόν. Οι δυο - τρεις φίλες που ανταγωνιζόταν τον δυναμικό χαρακτήρα που είχε στα νιάτα της, είχαν εξαφανισθεί κι αυτές τα τελευταία χρόνια.
   Στο διπλανό διαμέρισμα ζούσαν στριμωγμένοι ένα τσούρμο ξένοι που όλοι μέρα έλειπαν και δεν τους συναντούσε ποτέ. Ώρες-ώρες αναλογιζόταν τι μπορεί να πέρασαν όλοι τούτοι για να καταφέρουν να φθάσουν στον διπλανό παράδεισο των τεσσάρων τοίχων.
   Ο ζωντοχήρος που ζούσε στον κάτω όροφο πέθανε πέρυσι από εγκεφαλικό. Τα έλεγαν συχνά όταν διασταυρώνονταν στο διάδρομο ή στη σκάλα. Χάθηκε τώρα, κρίμα για τον άνθρωπο αλλά και για την καλημέρα που έμεινε βουβή, χωρίς ήχο. Η ηλικιωμένη που μένει στο ισόγειο βγαίνει σπάνια και δεν έχει όρεξη για κουβέντες. Ο θυρωρός παραιτήθηκε και αναζήτησε την τύχη του σε άλλη γειτονιά γιατί τα χρήματα των ενοίκων δεν έφταναν για να παίρνει κι αυτός κανένα ψίχουλο για τις ώρες που ξεροσταλιάζει στην είσοδο.
   Είχε κάνει πολλά λάθη στη ζωή της, μα τούτη εδώ η μοναξιά δεν της άξιζε. Την έδερνε αλύπητα σαν ξεροβόρι. Ένοιωθε ξεχασμένη κι αναρωτιόταν ποια ήταν τελικά η αληθινή ζωή. Αυτή που ζούσε τώρα, ή η προηγούμενη; Εκείνη η θεριεμένη ευτυχία της αυτονομίας που ακολούθησε την απρόσμενη εγκατάλειψη, εκείνη η καθημερινότητα η γεμάτη προσφορά, δράση και ανεκτίμητες στιγμές που πέρασαν; Άλλωστε και η εκτίμηση τώρα πλέον, μοιάζει κι αυτή με κάτι περαστικό… Σαν να μην εκτιμάται πια εκείνο το κάτι που παρήλθε…
   Σκεφτόταν συχνά κι αναρωτιόταν πού έκανε το λάθος. Όμως πάντα το έλεγε και το πίστευε. Δεν μεγάλωσε τα παιδιά της για να τη γηροκομήσουν. Της κακοφαινόταν βέβαια η απουσία τους, αλλά δεν θέλησε ποτέ να παραδεχθεί ότι χρειάζεται δεκανίκι για να συνεχίσει να ζει. Μπορούσε να ζήσει τα υπόλοιπα χρόνια της με αξιοπρέπεια. Προσπαθούσε να πείσει τον εαυτό της ότι η αξιοπρεπής μοναξιά της ήταν η καλύτερη παρέα. Η βαθειά της πεποίθηση ότι ήταν μεγάλη πια για έρωτες, ήταν δυναμικά παρούσα στη ζωή της. Όλα οδηγούσαν σε αυτό που τόσα χρόνια είχε μάθει καλά. Στην ψευδαίσθηση της προσωπικής ανεξαρτησίας και της αυτονομίας που όμως τώρα γινόταν τέρας, έτοιμο να την καταπιεί κι ας ήταν κάποτε μια αρχή για την πάλη της επιβίωσης. Θα είχε παλέψει εάν είχε μείνει εντελώς μόνη; Για ποιόν λόγο θα είχε να παλέψει; Και τώρα; Οι σκέψεις αυτές τριγύριζαν στο κεφάλι της.
   «Ίσως δεν γεννιόμαστε μόνοι και δεν είμαστε ποτέ μόνοι» ψιθύρισε.
   «Πώς είπατε;» μια φωνή δίπλα της στο παγκάκι έκοψε τη σιωπή. Κάποιος σαν να είχε διαβάσει τις σκέψεις της, είχε ακούσει τους ψιθύρους της.
   «Τίποτε. Συγνώμη δεν είπα κάτι… Απλά σκεφτόμουν» έκανε εκείνη κάπως συνεσταλμένα κι έριξε το βλέμμα στη γη.
   «Πάντως εγώ –εάν θέλετε τη γνώμη μου- πιστεύω ότι ο άνθρωπος είναι μόνος από τη στιγμή που γεννιέται, ως το τέλος» της απάντησε χωρίς να την κοιτά, ο κύριος που καθόταν δίπλα της στο παγκάκι. Φορούσε καπέλο και ένα φθαρμένο γκρι παλτό. Μιλούσε με τόνο ευγενικό, αλλά δεν την κοιτούσε. Είχε το βλέμμα του καρφωμένο ίσια απέναντι, στη λεωφόρο.
   «Είναι ψέματα. Όταν γεννιέται ένα μωρό τόσοι άνθρωποι βρίσκονται γύρω του. Το βοηθάνε. Περιμένουν να αναπνεύσει, να κλάψει… Αυτό αποδεικνύει ότι δεν γεννιέται μόνος κανείς. Ούτε πορεύεται μόνος. Εγώ έχω γείτονες στο απέναντι διαμέρισμα. Είναι κάποιοι ξένοι που ήρθαν εδώ με ελπίδες για ένα νέο ξεκίνημα. Έχω και μια κυρία στο ισόγειο που έχει προβλήματα και δεν μιλά πολύ. Ποιος ξέρει με τι βασανίζεται. Θα ήθελα ίσως να το συζητήσω μαζί της, να το μοιραστούμε. Είχα κι έναν θυρωρό στην πολυκατοικία, αλλά είχε οικογένεια ο δόλιος και χρειαζόταν μια δουλειά για να θρέψει τα παιδιά του…»
   Γύρισε πλάι της. Ο άνδρας με το καπέλο και το γκρι παλτό δεν ήταν πια εκεί. Δεν ήταν πια εκεί γιατί επέλεξε να είναι μόνος.
Μαίρη Σάββα
Ανακτήθηκε από το Διαδίκτυο: Fractalart (2017): https://www.fractalart.gr/monaxia/ 

..........................
Βιογραφικό σημείωμα: 

   Η Μαίρη Σάββα-Ρουμπάτη γεννήθηκε στην Αθήνα και μεγάλωσε στις γειτονιές της. Σπούδασε πολιτικές επιστήμες και για πολλά χρόνια δούλεψε ως δημοσιογράφος στην τηλεόραση, το ραδιόφωνο, σε περιοδικά κι εφημερίδες, στην Ελλάδα και στο εξωτερικό. Της άρεσε πάντοτε να διαβάζει, να ακούει και να λέει ιστορίες. Μαγικές, πολύχρωμες και γκρίζες. Στα ελληνικά, στα γαλλικά, στα αγγλικά και στα ισπανικά. Στα ταξίδια της άκουσε και είπε πολλές ιστορίες. Για να μπορεί να τις λέει και να τις γράφει καλύτερα, πήγε σε σχολείο για παραμυθάδες, γιατί κανείς δε σταματά ποτέ στη ζωή να μαθαίνει. Κι είναι σίγουρη ότι οι καλύτερες ιστορίες είναι αυτές που κάνουν τα ματάκια των τριών παιδιών της και των φίλων τους να σπινθηρίζουν.

Έργα:

(2017) Κόρη στον βυθό, Μίνωας
(2015) Δεν είμαι η αδελφή μου, Μίνωας
(2015) Δεν είμαι η αδελφή μου, Μίνωας
(2013) Τα κρυμμένα σεντούκια του Αλή πασά, Μίνωας
(2011) Κολλημένος με την οθόνη, Ίνδικτος
(2011) Το μαξιλάρι της γνώσης, Επίνοια - Ελληνογερμανική Αγωγή
(2008) Ο κόσμος τρελάθηκε ή ο κόσμος ζεστάθηκε;, Εκδοτικός Οίκος Α. Α. Λιβάνη
(2007) Η Άννα και οι καλικάντζαροι, Εκδοτικός Οίκος Α. Α. Λιβάνη
Κριτικογραφία:

 Ο θρήνος στην κρύπτη [George Saunders, Λήθη και Λίνκολν], "Fractal", Νοέμβριος 2017
 Πηγή: Βιβλιοnet


 ΠΑΡΑΤΗΡΗΣΕΙΣ
ΘΕΜΑ Γ':
1) Ποια στοιχεία μάς δίνει το κείμενο για την κεντρική ηρωίδα και τη ζωή της; Η μοναξιά της είναι συνειδητή επιλογή ή μια αναγκαστική κατάσταση; (Μονάδες 15)

2) Ποια ήταν η πορεία της ζωής της κεντρικής ηρωίδας σύμφωνα με το κείμενο; Ποια είναι, δηλαδή, η μικρή της ιστορία; Να απαντήσετε με αναφορά και σε συγκεκριμένα χωρία του κειμένου. (Μονάδες 15)

3) Να παρουσιάσετε τον "μικρόκοσμο" της κεντρικής ηρωίδας, τους ανθρώπους, δηλαδή, που συναναστρέφεται στην καθημερινότητά της στην πολυκατοικία όπου μένει, με αναφορές σε χωρία του κειμένου. Ποια είναι η σχέση της μ' όλους αυτούς τους ανθρώπους;  (Μονάδες 15)

4) Να συγκρίνετε τη στάση του οικογενειακού περιβάλλοντος και των φίλων της κεντρικής ηρωίδας απέναντί της στο παρελθόν και στο παρόν. Ποια διαφορά εντοπίζετε σ' αυτή και πού, κατά τη γνώμη σας, οφείλεται; (Μονάδες 15)

5) Ποια στάση απέναντι στο ζήτημα της μοναξιάς υιοθετεί ο άντρας με τον οποίο η κεντρική ηρωίδα ανταλλάσσει λίγες κουβέντες στο παγκάκι; Είναι παρόμοια με τη δική της ή διαφορετική; Να τεκμηριώσετε την απάντησή σας, παραθέτοντας συγκεκριμένα χωρία του κειμένου. (Μονάδες 15) 

6) Στο κείμενο χρησιμοποιείται συχνά ο έμμεσος εσωτερικός μονόλογος, σύμφωνα με τον οποίο ο αφηγητής ασκεί έλεγχο στη ροή των σκέψεων του ήρωα, σπάνια εξαφανίζεται τελείως, διηγείται σε γ' πρόσωπο αλλά υιοθετεί την οπτική του ήρωα. Να εντοπίσετε στο κείμενο τρία χωρία, όπου χρησιμοποιείται αυτό το είδος εσωτερικού μονολόγου. (Μονάδες 15)

7)  «Έτσι κάνουν οι λέξεις όταν μεγαλώνεις. Άλλοτε καλοβολεύουν το χρόνο καλοπιάνοντάς τον με κόλπα πονηρά κι άλλοτε τον ξεμπροστιάζουν γιατί φεύγει ανεπιστρεπτί. Κι εκείνος κάθεται εκεί απέναντι. Σε κοιτά και λοιδορεί τις ρωγμές σου, τις απώλειες και τις συνεχείς ταλαντεύσεις ανάμεσα στην τρέλα της νιότης και στο γήρας που πλησιάζει ακάθεκτο». 
   Στο παραπάνω χωρίο χρησιμοποιείται το εκφραστικό σχήμα της προσωποποίησης. Ποια πράγματα προσωποποιούνται; Τι, κατά τη γνώμη σας, θέλει να επιτύχει η συγγραφέας μ' αυτό το εκφραστικό σχήμα; (Μονάδες 15)

8) Γιατί, κατά τη γνώμη σας, η συγγραφέας επιλέγει να μη δώσει ονόματα στους ήρωές της; (Μονάδες 15) 


9) Ποιο νομίζετε ότι είναι το κεντρικό θέμα που θέτει το διήγημα; Από πού το συμπεραίνετε; Να επισημάνετε συγκεκριμένα χωρία. (Μονάδες 15) 

10) Ποια συναισθήματα αναφύονται στην ψυχή της ηρωίδας σε σχέση με το ζήτημα της μοναξιάς της; Πώς και με ποια διάθεση αντιμετωπίζει το όλο ζήτημα; (Μονάδες 15) 

11) Ποιο είναι το βασικό θέμα που πραγματεύεται το διήγημα; Λαμβάνοντας υπόψη τη στάση που υιοθετεί  η ηρωίδα, πιστεύετε πως είναι εύκολο άνθρωποι της ηλικίας της σήμερα να αντιμετωπίσουν το πρόβλημα της μοναξιάς; (Μονάδες 15)

12) Για ποιο λόγο, κατά τη γνώμη σας, η συγγραφέας αντιπαραβάλλει τις δύο διαφορετικές στάσεις των ηρώων της (της κεντρικής ηρωίδας και του άντρα με τον οποίο αυτή συνομιλεί στο παγκάκι) απέναντι στο ζήτημα της μοναξιάς; Εσείς με ποια από τις δυο συντάσσεστε; Να αιτιολογήσετε την απάντησή σας. (Μονάδες 15)

13) Υποθέστε πως είστε στη θέση της ηρωίδας. Κάποια στιγμή παίρνετε την απόφαση να χτυπήσετε το κουδούνι των γειτόνων σας στην πολυκατοικία: α) των ξένων που ζούνε στο διπλανό διαμέρισμα ή β) της ηλικιωμένης του ισογείου. Να γράψετε έναν υποθετικό διάλογο ανάμεσα στην ηρωίδα και σε κάποιον από τα πρόσωπα της πρώτης ή της δεύτερης περίπτωσης.

Κυριακή 10 Νοεμβρίου 2019

N. ΓΛΩΣΣΑ - ΣΧΕΣΕΙΣ ΑΛΛΗΛΕΠΙΔΡΑΣΗΣ - ΑΠΟΞΕΝΩΣΗ - ΜΟΝΑΞΙΑ

ΕΝΟΤΗΤΑ: "Σχέσεις Αλληλεπίδρασης"

Κείμενο 1

Γιατί η μοναξιά επηρεάζει τόσο τους νέους;

   Όταν είσαι νέος, υποτίθεται ότι δεν νιώθεις μόνος, όμως η αλήθεια είναι ότι η μοναξιά απασχολεί τους νέους περισσότερο από κάθε άλλη ηλικιακή ομάδα.

   (1) Το 2010, το Ίδρυμα Ψυχικής Υγείας της Μεγάλης Βρετανίας διαπίστωσε ότι η μοναξιά ήταν ένα πρόβλημα που απασχολούσε περισσότερο τις ηλικίες μεταξύ 18 έως 34 ετών σε σχέση με τους ανθρώπους άνω των 55 ετών. [...]
    (2) Η μοναξιά στους ηλικιωμένους βελτιώνεται σταδιακά, καθώς φιλανθρωπικά ιδρύματα βοηθούν τους ανθρώπους να επανασυνδεθούν με τον κόσμο. Τι γίνεται όμως με εμάς τους υπόλοιπους; Τι είναι αυτό που δεν έχουμε δει και δεν έχουμε συζητήσει; Για να μπορέσουμε να εξετάσουμε τη μοναξιά σε αυτήν την ηλικιακή ομάδα –των νέων– πρέπει να δούμε τη συνολική εικόνα. Να κοιτάξουμε τριγύρω.
   (3) «Η μοναξιά είναι μια επιδημία που είναι άρρηκτα συνδεδεμένη με την κατάσταση της εκάστοτε κοινωνίας», λέει η Δρ. Jay Watts, κλινική ψυχολόγος. «Η νεοφιλελεύθερη ατζέντα αναπαράγει τον ατομικισμό και στρέφεται κατά των χαλαρών σχέσεων». Αυτές οι χαλαρές σχέσεις –ο γιατρός που μας ξέρει για χρόνια, ο δάσκαλος που έχει τον χρόνο να μας μάθει προσωπικά– «θυσιάζονται στον βωμό της αποτελεσματικότητας και της απόδοσης», όπως λέει η ίδια.
   (4) Η έμφαση που δίνεται στην αυτάρκεια στην κοινωνία μας, είναι τεράστια. «Παντού μας λένε ότι θα τα καταφέρουμε μέσω του ανταγωνισμού, της ιδιοτέλειας και του ακραίου ατομικισμού», ισχυρίστηκε ο συγγραφέας George Monbiot. Πιστεύει ότι ο νεοφιλελευθερισμός έχει γεννήσει τη μοναξιά και είναι δύσκολο να διαφωνήσουμε με αυτό.
   (5) Τα μέλη της Generation Υ είναι δέσμια των επισφαλών μισθωτηρίων και συχνά συγκατοικούν με αγνώστους. Είναι ένας φριχτός φαύλος κύκλος. «Οι millennials αναγκάζονται να μετακομίζουν συχνά υπό την τυραννία των ιδιοκτητών, οι οποίοι αδιαφορούν για το γεγονός ότι η δημιουργία δεσμών ενός ατόμου με την τοπική κοινότητα, προάγει τις καθημερινές κοινωνικές σχέσεις που είναι απαραίτητες για να νιώσουμε ότι ανήκουμε κάπου και ως εκ τούτου να μην αισθανόμαστε μοναξιά», λέει η Watts. Δεν έχουμε την οικονομική δυνατότητα να αγοράσουμε σπίτια και να κάνουμε παιδιά και, αν δεν είμαστε άνεργοι, βρισκόμαστε σε μια αγορά εργασίας που έχει στηθεί εις βάρος μας, παίρνοντας πολύ χαμηλότερους μισθούς από τους προκατόχους μας. Ποιο είναι το αποτέλεσμα; Μια κατάσταση αέναης εφηβείας - συχνά, ενώ έχουμε κλείσει τα 30. Μερικοί αναγκάζονται να επιστρέψουν στο σπίτι των γονιών τους. Η κοινωνία μάς υποχρεώνει να επιδιώκουμε την αυτάρκεια, όμως αυτή ακριβώς η κοινωνία στην οποία μεγαλώσαμε μας κόβει τα φτερά. Μας κρατά μακριά τον έναν από τον άλλο. Έχουμε ξεχάσει πώς να κάνουμε φίλους. [...]
    (6) Τα χρήματα είναι ένα τεράστιο εμπόδιο, όμως. Αν δεν έχεις μια υψηλόμισθη δουλειά, πλούσια οικογένεια ή έναν ευκατάστατο σύντροφο, η ζωή σου μπορεί να είναι απλώς οριακή επιβίωση. Είναι εύκολο να καταλάβει κανείς γιατί τρυπώνει η μοναξιά στη ζωή μας. Αν γίνεις γονέας, το διακύβευμα είναι ακόμη μεγαλύτερο. [...] Οι καταναλωτικές εικόνες με τις οποίες βομβαρδιζόμαστε, μας λένε ότι ένα μωρό σημαίνει μόνο κουδουνίστρες και γλυκές φωνούλες. Η πραγματικότητα είναι συχνά πολύ πιο σκληρή, δύσκολη και απίστευτα μοναχική και έρχεσαι αντιμέτωπος μαζί της μέσα σε ένα δωμάτιο με ένα μικρό ανθρωπάκι στο κέντρο, για το οποίο θέλεις να κάνεις ό,τι καλύτερο. Ειδικά αν μεγαλώνεις το παιδί μόνος ή ζεις με επίδομα ανεργίας, αδυνατώντας να έχεις πρόσβαση σε όσα έχουν οι πλούσιοι.
   (7) Η έμφαση στη σημασία του «εγώ» είναι συχνά η ρίζα του προβλήματος. Οι έρευνες δείχνουν ότι η μοναξιά μάς πονάει στα κύτταρά μας. Πολλά μοντέλα ψυχολογίας συμφωνούν ότι γεννιόμαστε μια προδιάθεση να δημιουργούμε δεσμούς. Η κοινωνική επαφή μπορεί να ελαττώσει τον σωματικό πόνο, όμως ο κοινωνικός πόνος αποτελεί επίσης μια εξελικτική λειτουργία, που μας κάνει να αναζητάμε την επαφή. Η επιβίωση των κοινωνικών θηλαστικών εξαρτάται από τη σύναψη ισχυρών δεσμών με την αγέλη. Η περιθωριοποίηση και η απομόνωση ενός ζώου, το κάνει εύκολη λεία για τον θηρευτή του.
    (8) Αν και πηγαίνει κόντρα στη φύση του είδους μας, το να παραδέχεσαι ότι δεν σου αρέσει να είσαι μόνος, έχει γίνει αξιολύπητο. Ειδικά όταν είσαι νέος, τότε που κανονικά θα έπρεπε να ήσουν «εκεί έξω» - ό,τι και αν σημαίνει αυτό το «εκεί έξω». [...]
   (9) Ο κοινωνιολόγος Robert S. Weiss αναγνώρισε έξι κοινωνικές ανάγκες, η μη ικανοποίηση των οποίων συμβάλλει στη δημιουργία του αισθήματος της μοναξιάς: ανάγκη για δεσμό, ανάγκη για κοινωνική ενσωμάτωση, ανάγκη παροχής φροντίδας, ανάγκη για επιβεβαίωση της προσωπικής αξίας, ανάγκη για αξιόπιστη συμμαχία και ανάγκη για καθοδήγηση σε αγχώδεις καταστάσεις. Ο Weiss επηρεάστηκε από τη θεωρία της προσκόλλησης και το έργο του ψυχολόγου John Bowlby στα τέλη της δεκαετίας του '50. Ο Bowlby πίστευε ότι οι σχέσεις προσκόλλησης παίζουν καθοριστικό ρόλο στον άνθρωπο, από «την κούνια έως τον τάφο». Οι σχέσεις προσκόλλησης που δημιουργούμε ως βρέφη, λοιπόν, επηρεάζουν και τις μετέπειτα σχέσεις που έχουμε –ή που δεν έχουμε– ως ενήλικες. Αν δεν μοιραζόμαστε τα βάρη της ζωής, η μοναξιά είναι αναπόφευκτη. Ο κοινωνικός στιγματισμός για τα άτομα που το παραδέχονται ανοιχτά αυτό, είναι τεράστιος.
   (10) Ο στιγματισμός είναι προσάναμμα για τη μοναξιά. Παρ' όλο που από μόνη της δεν αποτελεί ψυχική διαταραχή, ξέρουμε ότι η κατάθλιψη και το άγχος αυξάνουν τις πιθανότητες να νιώσουμε μοναξιά και αυτό με τη σειρά του μπορεί να έχει αρνητική επίδραση στην ψυχική υγεία. [...]
   (11) Είναι εύκολο να κατηγορήσει κανείς τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης για την επιδημία μοναξιάς στους νέους. [...] Τα social media, ισχυρίζεται η Watts, «δυσκολεύουν όλο και περισσότερο τους ανθρώπους να ανεχτούν τον συμβιβασμό και την απογοήτευση που συνοδεύουν τις μακροχρόνιες καθημερινές σχέσεις, πράγμα που μας παρασύρει έξω από το σταθερό περιβάλλον που μας παρέχουν οι κοινωνικοί δεσμοί». [...] Το να μην έχεις σύντροφο σημαίνει συχνά ότι θα σου κάνουν κήρυγμα για το ότι «πρέπει να μάθουμε να μένουμε μόνοι μας», ειδικά αν ένας χωρισμός είναι πρόσφατος. Η αναζήτηση συντρόφου τη στιγμή που θα έπρεπε να «φροντίζεις τον εαυτό σου», αποδοκιμάζεται. [...]
   (12) Τι κάνουμε λοιπόν; Ο Monbiot λέει ότι, για να αντιμετωπιστεί η μοναξιά, απαιτείται «η επανεκτίμηση μιας ολόκληρης κοσμοθεωρίας». Τίποτα το σπουδαίο, δηλαδή. Όμως έχει δίκιο, όταν λέει ότι, από όλες τις φαντασιώσεις των ανθρώπων, «η ιδέα ότι μπορούμε να τα καταφέρουμε μόνοι, είναι η πιο παράλογη και ίσως η πιο επικίνδυνη». [...]
    (13) Ο τρόπος που βλέπουμε τον κόσμο δεν πρόκειται να αλλάξει εν μία νυκτί. Ενδεχομένως, αυτό δεν θα γίνει μέσα σε μία γενιά. Επομένως, πρέπει να σκεφτόμαστε σε μικρότερη κλίμακα, στην καθημερινότητά μας. Πρέπει να εκφράζουμε τη μοναξιά μας, να έχουμε επίγνωση των καταστάσεων που βιώνουν οι υπόλοιποι και του τρόπου με τον οποίο καλλιεργείται η μοναξιά. Πρέπει να ξεπερνάμε την αμηχανία μας και να τηλεφωνούμε σε ανθρώπους που ξέρουμε ότι θέλουν να μας ακούσουν. Στις ρίζες της μοναξιάς μας βρίσκεται αυτό που η Watts αποκαλεί «το χαμένο βασικό κίνητρο» - με άλλα λόγια, η αίσθηση του να ανήκουμε σε μια κοινότητα που μας αναγνωρίζει ως μέλη της και νοιάζεται για εμάς. Αυτό είναι που πρέπει να θυμόμαστε.
 Eleanor Morgan
(Άρθρο, ελαφρώς διασκευασμένο, από το VICE UK.) Aνακτήθηκε από το Διαδίκτυο - VICE (2017): https://www.vice.com/gr/article/gvmqgb/giati-h-mona3ia-ephreazei-toso-toys-neoys




 Κείμενο 2 (Πίνακας ζωγραφικής)


 Edward Hopper, Room in Brooklyn, 1932
 Έντουαρντ Χόπερ, Δωμάτιο στο Μπρούκλιν, 1932


O Έντουαρντ Χόπερ (1882-1967) υπήρξε ένας από τους κυριότερους εκπροσώπους του ρεαλισμού στην αμερικανική τέχνη του μεσοπολέμου. Από το 1900 εγκαταστάθηκε στη Νέα Υόρκη, ζώντας την καθημερινότητα της μεγαλύτερης μητρόπολης των Η.Π.Α.
Κύριο θέμα του είναι η αμερικάνικη μεγαλούπολη όπου, κατά τον σύγχρονό του συγγραφέα Sinclair Lewis, «η ανία γίνεται θεός». Στις ανώνυμες προσόψεις από τούβλο, στους νυχτερινούς ερημικούς δρόμους, στις επιγραφές neon και τους σωλήνες του γκαζιού, στα μπαρ, τους κινηματογράφους, τα γραφεία, τα δωμάτια των ξενοδοχείων και τα βενζινάδικα ανακαλύπτει και μορφοποιεί την κοινοτοπία και την αδυναμία φυγής του καθημερινού ανθρώπου της μαζικής κοινωνίας που, όταν απεικονίζεται, μοιάζει με ξύλινη απαθή κούκλα σε μια ανήσυχη, μελαγχολική ατμόσφαιρα.

Στους πίνακες του εκφράζει τη μοναξιά, την αποξένωση και την έλλειψη επικοινωνίας που χαρακτηρίζουν τη ζωή του σύγχρονου ανθρώπου της βιομηχανικής εποχής στις μεγαλουπόλεις.
 Ο Έντουαρντ Χόπερ φιλοτέχνησε το πορτραίτο των ανθρωπίνων σχέσεων της Αμερικής, στην ανατολή του περασμένου αιώνα. Επέμεινε στη μοναξιά και την μελαγχολία που κουβαλούν οι ψυχές των ανθρώπων που παραμένουν ξένοι σε αυτήν την ζωή. Ζωγράφισε την αλήθεια. 




Κείμενο 3 (Φωτογραφία)

Φλοριάν Ντε Λας, Φωτογραφία από το project «Inside Views» (2015)

Εντονα φώτα, πολύβουοι δρόμοι, κόσμος που πηγαινοέρχεται. Κι όμως, σε αυτό το σκηνικό- κοινό στις περισσότερες μεγαλουπόλεις του πλανήτη- οι άνθρωποι νιώθουν την απόλυτη μοναξιά.
Αυτό προσπάθησε να καταγράψει με το φακό της η Φλοριάν Ντε Λας, δημιουργώντας το πρότζεκτ «Inside Views». Η Γαλλίδα φωτογράφος ταξίδεψε σε όλο τον κόσμο. Όπου πήγαινε, έβρισκε παρόμοιες σκηνές μοναξιάς, πίσω από τα έντονα φώτα της πόλης.



ΠΑΡΑΤΗΡΗΣΕΙΣ

ΘΕΜΑ Α':
1) Να αποδώσετε συνοπτικά σε μια παράγραφο 100 - 120 λέξεων τις απόψεις της αρθρογράφου (ΚΕΙΜΕΝΟ 1) σε σχέση με το ρόλο των χρημάτων ως αιτία της μοναξιάς στους νέους (παράγραφοι 3 - 6). (Μονάδες 15)

2)  Να συνοψίσετε τις απόψεις της αρθρογράφου (ΚΕΙΜΕΝΟ 1) σε σχέση με τις ψυχολογικές αιτίες του φαινομένου της μοναξιάς στους νέους (100 - 120 λέξεις) (παράγραφοι 7 - 11). (Μονάδες 15)

 ΘΕΜΑ Β':
1) Να ελέγξετε την ορθότητα ή το λάθος, σύμφωνα με το ΚΕΙΜΕΝΟ 1, των παρακάτω προτάσεων σημειώνοντας Σ (Σωστό) ή Λ (Λάθος). Να αιτιολογήσετε κάθε επιλογή σας σε μια σύντομη παράγραφο παραπέμποντας και στο κείμενο. (Μονάδες 10)
α) Το πρόβλημα της μοναξιάς στους ηλικιωμένους μειώνεται, διότι βρίσκουν στήριξη από τις οικογένειές τους. 
β) Σημαντικό ρόλο στην αύξηση της μοναξιάς ανάμεσα στους νέους παίζει και ο νεοφιλευλευθερισμός. 
γ) Αυτοί που αντιμετωπίζουν τις συνέπειες της καταναλωτικής κοινωνίας και νιώθουν, συνεπώς, πιο ευάλωτοι απέναντι στη μοναξιά είναι οι νέοι γονείς. 
δ) Οι άνθρωποι, από την ενηλικίωσή τους και μετά, δεν έχουν την ανάγκη να ζουν μαζί με άλλους ανθρώπους, οπότε αντιμετωπίζουν και τη μοναξιά ως μια απολύτως φυσική κατάσταση. 
ε) Τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης επιτείνουν το αίσθημα της μοναξιάς των νέων ανθρώπων.

2) Για ποιο λόγο, σύμφωνα με την αρθρογράφο του ΚΕΙΜΕΝΟΥ 1, μειώνεται η μοναξιά στους ηλικιωμένους;  (Μονάδες 10)

3) Με ποια επιχειρήματα προσπαθεί η αρθρογράφος του ΚΕΙΜΕΝΟΥ 1 να αποδείξει ότι το φαινόμενο της μοναξιάς στις μέρες μας είναι εντονότερο στις νεαρότερες ηλικίες; (Μονάδες 15)


4) Για ποιο λόγο, σύμφωνα με την αρθρογράφο του ΚΕΙΜΕΝΟΥ 1, τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης επιτείνουν το φαινόμενο της μοναξιάς στους νέους;
(Μονάδες 10)

5) Ποιους τρόπους πειθούς χρησιμοποιεί η αρθρογράφος στο ΚΕΙΜΕΝΟ 1 προκειμένου να πείσει τους αναγνώστες της; Να δώσετε ένα παράδειγμα για κάθε περίπτωση. (Μονάδες 15)

6) Να εντοπίσετε: α) το πρόβλημα που απασχολεί την αρθρογράφο στο ΚΕΙΜΕΝΟ 1, β) τα επιχειρήματά της και γ) το συμπέρασμα στο οποίο καταλήγει. (Μονάδες 15)

7) Στο ΚΕΙΜΕΝΟ 1 γίνεται συχνή αναφορά στα γραφόμενα ειδικών επιστημόνων. Να ερμηνεύσετε την επιλογή αυτή της αρθρογράφου. (Μονάδες 10)

8) Να προσέξετε τον τρόπο με τον οποίο η αρθρογράφος στην ένατη παράγραφο του ΚΕΙΜΕΝΟΥ 1 παρουσιάζει την επιχειρηματολογία της. Πετυχαίνει, κατά τη γνώμη σας, να τεκμηριώσει τις απόψεις της; Να αιτιολογήσετε την απάντησή σας. (Μονάδες 10)

9) Σε ποιο αναγνωστικό κοινό απευθύνεται, κατά τη γνώμη σας, το ΚΕΙΜΕΝΟ 1 και ποιος είναι ο σκοπός του; Να αιτιολογήσετε την απάντησή σας. (Μονάδες 15)

10) «Είναι εύκολο να κατηγορήσει κανείς τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης για την επιδημία μοναξιάς στους νέους» (ΚΕΙΜΕΝΟ 1). Αξιοποιώντας την παραπάνω περίοδο ως θεματική, να την αναπτύξετε σε παράγραφο 100 - 120 λέξεων με τους τρόπους της αιτιολόγησης και του παραδείγματος. (Μονάδες 10)

11) Ποιο είναι το ρηματικό πρόσωπο που κυριαρχεί στο ΚΕΙΜΕΝΟ 1; Να ερμηνεύσετε την επιλογή της αρθρογράφου, λαμβάνοντας υπόψη τον σκοπό για τον οποίο γράφτηκε το συγκεκριμένο άρθρο.  (Μονάδες 15)

12) Στη δεύτερη (2) παράγραφο του ΚΕΙΜΕΝΟΥ 1 η αρθρογράφος διατυπώνει κάποια ερωτήματα. Σε τι αποσκοπεί με την επιλογή της συγκεκριμένης διατύπωσης; Να λάβετε υπόψη και το ρηματικό πρόσωπο που υιοθετείται.  (Μονάδες 10)

13) (ΚΕΙΜΕΝΟ 1): Να αιτιολογήσετε τη χρήση:  
α) των εισαγωγικών στη φράση: «Η νεοφιλελεύθερη ατζέντα αναπαράγει τον ατομικισμό και στρέφεται κατά των χαλαρών σχέσεων» (§ 3),  
β) της διπλής παύλας στη φράση «Για να μπορέσουμε να εξετάσουμε τη μοναξιά σε αυτήν την ηλικιακή ομάδα –των νέων– πρέπει να δούμε τη συνολική εικόνα».  (Μονάδες 10)

14) Nα γράψετε ένα συνώνυμο για καθεμιά από τις ακόλουθες λέξεις (υπογραμμίζονται και στο ΚΕΙΜΕΝΟ 1), λαμβάνοντας υπόψη τη σημασία που έχουν στο κείμενο: διαπίστωσε, προάγει, αέναης, ελαττώσει, παρέχουν. (Μονάδες 10)

15) Για καθεμιά από τις παρακάτω υπογραμμισμένες λέξεις να γράψετε μία πρόταση ή μία περίοδο, στην οποία η λέξη θα χρησιμοποιείται δηλωτικά. (Μονάδες 10) 
α) Αυτές οι χαλαρές σχέσεις ... θυσιάζονται στον βωμό της αποτελεσματικότητας...  
β) Πιστεύει ότι ο νεοφιλελευθερισμός έχει γεννήσει τη μοναξιά... 
γ) Είναι εύκολο να καταλάβει κανείς γιατί τρυπώνει η μοναξιά στη ζωή μας.  
δ) Αν δεν μοιραζόμαστε τα βάρη της ζωής...
ε)  Στις ρίζες της μοναξιάς μας βρίσκεται αυτό που η Watts αποκαλεί «το χαμένο βασικό κίνητρο»...

16) Στην έβδομη (7) παράγραφο του ΚΕΙΜΕΝΟΥ 1 η αρθρογράφος χρησιμοποιεί μια αναλογία. Να την εντοπίσετε και να την αναλύσετε λαμβάνοντας υπόψη τα ακόλουθα ερωτήματα: 
α) Ποια είναι τα δύο σκέλη της αναλογίας, δηλαδή η περιγραφόμενη έννοια και η έννοια που παρουσιάζει αναλογίες προς αυτή;  
β) Ποιες είναι οι ομοιότητες μεταξύ των εννοιών;  
γ) Σε τι αποσκοπεί η αρθρογράφος με την επιλογή της συγκεκριμένης διατύπωσης; (Μονάδες 15) 

17) Ποιο είναι, κατά τη γνώμη σας, το κοινό θέμα που πραγματεύονται τα ΚΕΙΜΕΝΑ 2 (Πίνακας ζωγραφικής) και 3 (Φωτογραφία); Ποιες ομοιότητες και διαφορές παρατηρείτε; Η απάντησή σας να περιέχεται σε μια παράγραφο 80 - 100 λέξεων και να αναπτύσσετε με σύγκριση-αντίθεση. (Μονάδες 15)

18) Ποια συναισθήματα σάς δημιουργεί η παρατήρηση των ΚΕΙΜΕΝΩΝ 2 (Πίνακας ζωγραφικής) και 3 (Φωτογραφία); (Μονάδες 10)

19) Τι παρουσιάζονται να κάνουν τα πρόσωπα στα ΚΕΙΜΕΝΑ 1 (Πίνακας ζωγραφικής) και 3 (Φωτογραφία); Πιστεύετε πως η ενασχόλησή τους αυτή βοηθά στην αντιμετώπιση της μοναξιάς τους; (Μονάδες 10)

20) Να συσχετίσετε το ΚΕΙΜΕΝΟ 1 με τα ΚΕΙΜΕΝΑ 2 (Πίνακας ζωγραφικής) και 3 (Φωτογραφία) και να σχολιάσετε τη διαφορά στις απόψεις των δημιουργών τους απέναντι στο θέμα της μοναξιάς. Με ποια "οπτική" πραγματεύονται τα τρία κείμενα το φαινόμενο της μοναξιάς στις μεγαλουπόλεις;

ΘΕΜΑ Δ' (ΠΑΡΑΓΩΓΗ ΛΟΓΟΥ):
Επιχειρηματολογικό κείμενο - άρθρο αναρτημένο στην ιστοσελίδα του σχολείου
Ρόλος: Τελειόφοιτος Λυκείου
Αποδέκτες: Ευρύ κοινό 



ΘΕΜΑ: Στην εποχή μας όλο και περισσότερο γίνεται αισθητή η ανθρώπινη μοναξιά. Μολονότι περιστοιχιζόμαστε από χιλιάδες ανθρώπους, η επικοινωνία γίνεται δυσκολότερη. α) Σε ποιες αιτίες οφείλεται, κατά τη γνώμη σας, το φαινόμενο της μοναξιάς; β) Ποιος είναι ο αντίκτυπός του στον ατομικό και κοινωνικό βίο; Να αξιοποιήσετε στο άρθρο σας στοιχεία από το Κείμενο 1. (300 λέξεις). (Μονάδες 30)

 ❋

Επιχειρηματολογικό κείμενο - Ομιλία σε Πολιτιστικό Κέντρο της περιοχής σας
Ρόλος: Τελειόφοιτος Λυκείου
Αποδέκτες: Μέλη της τοπικής κοινωνίας



ΘΕΜΑ: α) Ποιες είναι οι επιπτώσεις της μοναξιάς στην ανθρώπινη ψυχοσύνθεση και στις διαπροσωπικές σχέσεις; β) Με ποιους τρόπους πιστεύετε ότι μπορεί να "αποκατασταθεί" η ανθρώπινη επικοινωνία στη σύγχρονη ψηφιακή εποχή μας; Να αξιοποιήσετε στην ομιλία σας στοιχεία από το Κείμενο 1 (300 λέξεις). (Μονάδες 30)